Het Nederlandse zorgstelsel is gebouwd op solidariteit. Dit wil zeggen dat iedereen, welke leeftijd dan ook, rijk of arm, gezond of ziek dezelfde zorg ontvangt uit het basispakket. Maar hoe wordt dit bekostigd? Zorgverzekeraars moeten iedereen accepteren en dezelfde basispremie in rekening brengen. Uiteraard kan je de basis zover uitbreiden als jij kan/wil. Iedereen die in Nederland woont of werkt moet een basisverzekering voor zorg afsluiten. Iedereen die achttien jaar en ouder is betaald daarnaast mee aan de kosten van de zorg via premies en belastingen. De zorg die gedekt wordt vanuit het basispakket wordt voor 50% betaald uit de premies, en de andere helft wordt gedekt door het Zorgverzekeringsfonds. De Rijksoverheid bepaalt wat er in het basispakket zit. Dat is medisch noodzakelijke zorg waar iedereen recht op heeft. Zorgverzekeraars bepalen zelf wat in aanvullende verzekeringen zit.

Naast de zorgverzekering zijn er meerdere wetten die mensen die meer medische kosten maken kunnen ondersteunen. Zo heb je bijvoorbeeld de Wet Maatschappelijke Ondersteuning. Dit is een potje dat aangesproken kan worden door mensen die huishoudelijke hulp, ambulante begeleiding, ondersteunende begeleiding en dagbesteding nodig hebben. Hulp vanuit de Wmo is niet gratis en vraagt ook een eigen bijdrage.

Daarnaast heb je ook de Wet langdurige zorg. Deze wet is bedoeld voor chronisch zieken, mensen met een ernstige beperking of kwetsbare ouderen. Ook voor deze wet wordt een eigen bijdrage gevraagd. De financiering van de WIz gaat via een persoonsgebonden budget.

Lees ook:

• Wat zijn de gevolgen van bezuinigen in de zorg
• Levensfasebewust personeelsbeleid – 5 tips